Thuis
In de portiek van het kerkgebouw staar ik naar de elektriciteit lijnen waar een vogel op zit. Ineens vliegen mijn gedachten terug, jaren terug. Ruim 6 jaar terug zaten we in een lokaal van het Hoornbeeck College met voor ons een tafel waar allerlei plaatjes op lagen uitgespreid. We mochten er één kiezen die ons aansprak, en die iets van ons verlangen voor de toekomst weerspiegelde. Ik weet nog dat ik een vliegende vogel nam. Ik verlangde naar vrijheid, naar reizen.
En nu ineens, zes jaar later in Roemenië besef ik dat ik heb gekregen waar ik naar verlangde. Alleen niet zoals ik het had bedacht. Vrijheid van de schuld en de macht van de zonde. Vrijheid om de Heere te dienen. En reizen, nou dat ook… Spanje, Nederland, Friesland, Engeland, Oekraïne, Albanië, Roemenië…
Het is een week later. Ongeduldig zit ik aan tafel in mijn huis. Nog 2 uur en dan komt mijn familie met de auto aan. Dan zie ik ze na bijna 6 maanden weer. Er is vreugde over het komende weerzien, maar ook een vermoeidheid over het weer verlaten van een plek. Het beeld van de vogel dringt weer aan me op. Ik sla mijn vleugels weer uit. Wat ik 6 jaar geleden niet had kunnen bedenken is dat ik vliegen zo vermoeiend vind. Ik verlang naar een nest, een thuis, een plek om te blijven, een stabieler leven… Begin ik het vliegen en de veranderende omgeving zat te worden? Er is veel moois om te zien en mee te maken. Maar het maakt me moe.
Waar is mijn nest? Mijn thuis?
Is het niet bij Uw altaren mijn Koning en mijn God? Uw altaren waar de offers gebracht werden. Uw altaar, Golgotha, dicht bij Christus. En in gemeenschap met Christus vind ik mijn leven daar ook. Op het altaar. Voor Hem. Hoeveel ik ook nog zal moeten vliegen en hoe moe ik er ook van zal worden. Dit nest, deze rustplaats zal er altijd zijn. In gemeenschap met de Heere, bij Uw altaren mijn Koning en mijn God!
En mijn eigen woorden van enkele dagen terug weerklinken in mijn hart:
Jesus, You know, You know
Jesus, You’ve been through this before
You’ve left Your throne, You have been alone
So now I’ll leave again in You I’ll find my home
I am a pilgrim in this world
I find in You my resting place
Although I walk and wander in this world
I settle yet, already in the House that stays
Jesus, I want to do Your will
Jesus, abide with me still
Jezus, U weet het, U weet het
Jezus, U heeft dit al eerder meegemaakt
U hebt Uw troon verlaten, U bent alleen geweest
Dus nu ik weer weg ga vind ik in U mijn thuis
Ik ben een pelgrim in deze wereld
Ik vind in U mijn rustplaats
Hoewel ik wandel en dwaal in deze wereld
Ik vestig me toch al in het Huis dat blijft
Jezus, ik wil Uw wil doen
Jezus, blijf bij mij
Bedankt voor het volgen van mij al deze tijd! Informatie over wat ik nu ga doen volgt nog!
Home
In the porch of the church building, I stare at the electricity lines on which a bird sits. Suddenly my thoughts fly back, years ago. More than six years ago, we were sitting in a classroom at Hoornbeeck College with a table in front of us with all kinds of pictures spread out on it. We were allowed to choose one that appealed to us, and that reflected something of our desire for the future. I remember taking a flying bird. I longed for freedom, for traveling.
And now suddenly, six years later in Romania, I realise that I got what I longed for. Just not in the way I had imagined. Freedom from the guilt and power of sin. Freedom to serve the Lord. And traveling, well that too… Spain, Holland, Friesland, England, Ukraine, Albania, Romania…
It’s a week later. Impatiently, I sit at the table in my house. Another 2 hours and then my family will arrive by car. Then I will see them again after almost 6 months. There is joy at the impending reunion, but also a weariness at leaving a place again. The image of the bird urges itself on me again. I spread my wings again. What I could not have imagined six years ago is that I find flying so tiring. I long for a nest, a home, a place to stay, a more stable life… Am I starting to get tired of flying and the changing environment? There is much beauty to see and experience. But it makes me tired indeed.
Where is my nest? My home?
Is it not at Your altars my King and my God? Your altars where the sacrifices were made. Your altar, Golgotha, close to Christ. And in communion with Christ, I find my life there too. At the altar. Before Him. No matter how much I will have to fly and how tired I will get. This nest, this resting place will always be there. In communion with the Lord, at Your altars my King and my God!
And my own words of a few days back echo in my heart:
Jesus, You know, You know
Jesus, You’ve been through this before
You’ve left Your throne, You have been alone
So now I’ll leave again in You I’ll find my home
I am a pilgrim in this world
I find in You my resting place
Although I walk and wander in this world
I settle yet, already in the House that stays
Jesus, I want to do Your will
Jesus, abide with me still
Thanks for following and supporting me all this time. Information about what’s next, will come later.