Hollandse salade in een Roemeens gezin
‘Lisana I really like your salad!’ Riep één van de jongens en ze schepten nog een bord op. Met mijn vader was ik in twee dagen naar een klein dorpje boven Boekarest gereden waar we een poosje mochten verblijven bij de familie van Simona een Roemeens vriendin van mij. We hadden boerenkool en rookworst meegenomen om boerenkoolstamppot voor ze te kunnen maken. Die ochtend had ik het samen met mijn vader klaargemaakt. Ik noemde het ‘Hollandse salade,’ want ik wist niet hoe ik het anders zou kunnen noemen. Iedereen die in het huis was werd geroepen voor het eten. ‘Waar is het brood’, werd meerdere keren gevraagd. ‘Nee Nederlanders eten geen brood bij warm eten, en wij doen het nu op de Nederlandse manier,’ werd er dan gereageerd. Dat op de Nederlandse manier hielden ze toch niet lang vol, na vijf minuten werd er brood bijgezet en andere kleine lekkernijen. Maar de Hollandse salade viel in de smaak! De moeder des huizes fantaseerde welke Roemeense groenten ze zou kunnen gebruiken om ook zo’n salade te maken.
Mijn vader bracht ik die middag naar het vliegveld waar we nog een koffietje dronken. Daarna was het toch echt tijd om hem uit te zwaaien. Een knuffel, een traan een zucht en ik was alleen. Al mijn familie en vrienden bevonden zich nu echt ergens anders. Tenminste, al mijn Nederlandse familie en vrienden, want ik reed weer terug naar het warme Roemeense huis waar ik nog enkele dagen mocht verblijven voordat ik door zou rijden naar Drobeta Turnu Severin waar ik mijn stage weer zou gaan oppakken.
Die enkele dagen werden er iets meer want ik kreeg van Jantina een berichtje dat ik nog niet in mijn appartement kon omdat de eigenaar nog iets aan het opknappen Was. Toen ik dat vertelde werd er meteen enthousiast aangeboden dat ik langer zou blijven! Daarom blijf ik nog tot maandag 13 januari bij dit gezin.
In deze dagen wordt ik ondergedompeld in de Roemeense taal en cultuur. Zo ben ik meegeweest met Simona die juf is op een kleine school, heb ik een oude vrouw bezocht en haar geholpen met de tuin en woon ik ook de diensten in de kerk bij. Het is heerlijk om de eerste weken in zo’n fijn gezin door te brengen en op een laagdrempelige manier meer te leren van de taal en cultuur. Wat ben ik dankbaar voor deze familie en hun gastvrijheid!
Dutch salad in a Romanian family
‘Lisana I really like your salad!’ one of the boys shouted and they scooped up another plate. My father and I had travelled by car to a small village above Bucharest in two days, where we were welcome to stay for a while with the family of Simona, a Romanian friend of mine. We had brought kale and smoked sausage with us to make kale stew for them.
That morning I had prepared it together with my father. I called it ‘Dutch salad’, because I didn’t know what else to call it. Everyone in the house was called for dinner. ‘Where is the bread?’, was asked several times. ‘No, Dutch people don’t eat bread with hot meals, and we are doing it the Dutch way now,’ was the response. They didn’t keep it up the Dutch way for long, after five minutes bread and other small delicacies were added. But the Dutch salad was a hit! The mother of the house fantasized about which Romanian vegetables she could use to make a salad like that.
In the afternoon I took my father to the airport where we had another cup of coffee. Then it was really time to wave him goodbye. A hug, a tear, a sigh and I was alone. All my family and friends were now really somewhere else. At least, all my Dutch family and friends, because I drove back to the warm Romanian house where I was welcome to stay for a few more days before I would drive on to Drobeta Turnu Severin where I would resume my internship.
Those few days turned into a few more because I received a message from Jantina that I could not yet move into my apartment because the owner was still renovating something. When I told this to the family where I was staying, they immediately enthusiastically offered to let me stay longer! That is why I will stay with this family until Monday 13 January.
During these days I am immersed in the Romanian language and culture. For example, I joined Simona who is a teacher at a small school, and I visited an old woman and helped her with the garden. I also attend the services in the church. It is wonderful to spend the first weeks with such a nice family and to learn more about the language and culture in an accessible way. How grateful I am for this family and their hospitality!