Roemenen en Nederlanders
Tik, tik, tik, tik. Ik zit op het platteland. De zon schijnt, de vogels fluiten, honden blaffen en hanen kraaien. Tik, tik, tik, tik. Over de dorpsweg waar ik uitzicht op heb komt een vrouw met een stok langsgelopen. Tik, tik, tik…
Ja, het is hier anders dan in Nederland. Heb je straathonden in Nederland? Volgens mij niet echt toch…? Hier zie je ze overal, en vooral in de dorpen hoor je ze ook ’s nachts.
Verschillen tussen Nederland en Roemenië, Nederlanders en Roemenen. Pas was ik een weekendje in een Roemeens huis. Dat was een goede onderdompeling in de Roemeense cultuur. Geen vaste etenstijden, afspreken om nu naar buiten te gaan wat pas een half uur later gebeurd en heel veel vragen beantwoorden over Nederlanders.
“Als je bij Nederlanders op visite gaat, krijg je dan echt maar één koekje?”
“Ja, en erger nog, je kan er nooit vanuit gaan dat je mag blijven eten! Je moet zorgen dat je voor etenstijd vertrekt, tenzij ze je specifiek voor het eten hebben uitgenodigt.”
Dit is heel vreemd voor Roemenen en wat nog meer erg vreemd is voor hen, is dat er Nederlandse christenen zijn die roken… die vraag kreeg ik ook heel vaak. Roken is hier een daad waaruit blijkt dat je geen echte christen bent. Andersom echter is het voor Roemeense christenen geen probleem om op zondag te werken, naar een restaurant te gaan of pizza te bestellen na de kerkdienst. Dat is voor christenen (i.i.g. reformatorische christenen) in Nederland onbegrijpelijk, niet te vatten en een teken dat je geen echte/goede christen bent..?
Stapper-de-stap, stapper-de-stap. En een hele hoop geschreeuw. Een man spoort zijn paard aan die met kar en al langs galoppeert. Ja, ik ben nu in een dorpje ver van de stad. We kunnen bijna zeggen, in de middle of no where. Maps bracht ons hier via een onverharde weg door de velden. Een hele avontuurlijke route waarbij spanning steeg, net als de temperatuur in de auto. Maar gelukkig zijn we veilig aangekomen om hier een paar dagen bij een plaatselijke evangelistenechtpaar te verblijven en ’s avonds een kinderevangelisatie programma te draaien.
In Roemenië gaat alles wat langzamer, wat gemoedelijker. Dat moet ook wel, zeker in de zomer als de temperatuur zonder moeite boven de 35 uitstijgt. Het is nu 10 uur en al 25 graden. Dat doet me er trouwens aan denken dat we nog willen folderen deze ochtend. Dan kunnen we maar beter snel beginnen. Want de temperatuur zal alleen nog maar stijgen.
Oja, nog één ding wat betreft namen. Hier kennen ze het concept van vernoemen niet. Je kiest gewoon een naam die je mooi vind voor je kind maar vernoemt hem niet naar iemand die belangrijk is in je leven. En dat mijn naam “Lisanne”, niet op mijn paspoort staat vinden ze ook erg vreemd. Mijn doopnaam “Louise Adriana” wordt hier wel met gejuich begroet. Dat is namelijk een naam die hier ook bekend is. Ik heb mezelf daarom maar “omgedoopt” tot Louise Adriana. Ik moet echter wel wennen om met Adriana aangesproken te worden!
Tik, tik, tik. De oude vrouw met een blauw hoofddoekje en een stok komt weer langsgelopen. Tik, tik, tik.
O en trouwens, wisten jullie dat de dieren hier andere geluiden maken? Tenminste wat je de kinderen aanleert. In het Nederlands zeggen we dat een haan “kukeleku” doet; hier zeggen ze dat hij “coecoerigoe” doet. In Nederland zeggen we dat een kip “toktok” doet, maar hier doet hij “cot-co-dac”!
Romanians and Dutchies
Tap, tap, tap, tap. I am in the countryside. The sun is shining, birds are chirping, dogs are barking and roosters are crowing. Tap, tap, tap, tap. On the other side of the village road, a woman with a stick walks by. Tap, tap, tap….
Yes, it’s different from the Netherlands. Do you have stray dogs in the Netherlands? I don’t think so…? Here you can see them everywhere and especially in the villages you can hear them at night.
Differences between the Netherlands and Romania, the Dutch and the Romanians. I recently spent a weekend in a Romanian house. It was a good immersion in Romanian culture. No fixed meal times, agreeing to go out now but go only half an hour later, and answering lots of questions about the Dutch.
“When you visit the Dutch, do you really only get one biscuit?”
“Yes, and even worse, you can never assume that you can stay for dinner! You have to make sure you leave before dinner time, unless they have specifically invited you for dinner”.
This is very strange for Romanians and what is even more very strange for them is that there are Dutch Christians who smoke… I also got that question very often. Smoking here is an act showing that you are not a real Christian. Conversely, however, Romanian Christians have no problem working on Sundays, going to a restaurant or ordering pizza after church services. This is incomprehensible to Christians (i.e. in Reformed churches) in the Netherlands, cannot be understood and a sign that you are not a real/good Christian…?
Step-step-step, step-step-step… and a whole lot of shouting. A man spurs his horse galloping past with cart and all. Yes, I am now in a village far from the city. We could almost say, in the middle of no where. Maps brought us here via a dirt road through the fields. Quite an adventurous route where tension rose, as did the temperature in the car. But thankfully, we arrived safely to spend a few days here with a local evangelist couple and run a children’s evangelism programme in the evenings.
In Romania, everything is a little slower, a little more convivial. It has to be, especially in the summer when the temperature easily exceeds 35 degrees. It’s 10am and already 25 degrees. Which reminds me that we still have some leafleting to do this morning. Then we’d better get started. The temperature is only going to rise.
Oh well, one more thing about the names. Here they don’t know the concept of naming. You just pick a name you like for your child, but you don’t name it after someone important in your life. They also find it strange that my name ‘Lisanne’ is not on my passport. But my official name ‘Louise Adriana’ is greeted with cheers here. After all, it is a name that is known here. So I ‘renamed’ myself Louise Adriana. But I will have to get used to being called Adriana!
Tap, tap, tap. The old woman with the blue headscarf and the stick comes by again. Tap, tap, tap.
Oh and by the way, did you know that the animals here make different sounds? At least what you teach the children. In Dutch, we say a rooster does “kukeleku”, but here they say he does “cu-cu-ri-gu”. In the Netherlands, we say a chicken does “toktok”, but here it does “cot-co-dac”!